Asertywność jest obecnie bardzo modna, dużo się na jej temat mówi i pisze. Dzieje się tak nie bez przyczyny. Jest bardzo ważnym elementem umiejętnego współżycia z ludźmi. Asertywność, to umiejętność pełnego wyrażania siebie w kontaktach z innymi. To zachowanie, w którym wyrażamy swoje uczucia, postawy, życzenia, opinie lub prawa w sposób bezpośredni, stanowczy, jasny i uczciwy, jednoczenie respektując uczucia, postawy, życzenia, opinie i prawa innych osób. Można powiedzieć, że asertywność oznacza:
względem nas, że:
– szanujemy siebie,
– przywiązujemy znaczenie do tego, co myślę i co czuję,
– mamy świadomość własnych możliwości i ograniczeń,
– wyrażamy samych siebie w sposób jasny i bezpośredni.
względem innych, że:
– szanujemy innych,
– szanujemy ich potrzeby,
– szanujemy ich opinie, choć różnią się od naszych.
Czy można nauczyć się asertywności?
Owszem, można. Nie jest to chemia molekularna, ale zespół zachowań, których dzięki ćwiczeniom można się nauczyć. Najlepszym ćwiczeniem jest… stosowanie zachowań asertywnych w sytuacjach z innymi. Żadna teoria czy rozwiązywanie testów nie da ci tej umiejętności. Aby stać się asertywnym, trzeba próbować nim być. Ważne jest, by pamiętać, co jest twoim celem w danej sytuacji.
Człowiek asertywny nigdy przenigdy nie zaczyna zdania od “ty!”. Nie ocenia i nie wartościuje innych. Mówi o swoich prawdziwych odczuciach, bo to jedyny uczciwy sposób, by wyrazić siebie. Nie atakuje i nie deprecjonuje swojego rozmówcy. Nie obrzuca go wyzwiskami. Nie stawia zarzutów. Nie wytyka mu, że jest taki i owaki. Akcentowanie swojego zdania, swoich praw – przy założeniu, że nie jest to egocentryzm – to pierwszy ważny krok do bycia asertywnym.
Wykrzyczana asertywność
Niektórzy źle rozumieją pojęcie asertywności. Wydaje im się, że jest ona tożsama z zachowaniem emocjonalnej równowagi, że, jedynie będąc spokojnym, niczym mnich tybetański można świadczyć o swojej asertywności. Otóż nie! Można coś asertywnie wykrzyczeć, chociaż przyznaję, że cały czas trzeba się starać zachowywać na tyle spokojnie, na ile to możliwe. Dopóki nie poniżamy i nie obrażamy innych – jesteśmy asertywni, nawet mówiąc podniesionym głosem (oczywiście, o ile ów krzyk nie ma służyć zastraszaniu innych).
Asertywność jest narzędziem, jakie daje nam wiedza o współżyciu społecznym. Jest wyborem sposobu postępowania. Wyborem, którego dokonujemy my sami.
Comments are closed.