Pracę zespołową najprościej możemy określić, jako pracę osób dążących do uzyskania wspólnego celu (realizacji projektu), w której każda wypełnia określoną rolę (określone zadania).
Pięć czynników Lencioniego
Patrick Lencioni wyróżnił dysfunkcje, które stoją na drodze do wypracowania prawidłowych relacji w zespole. Są to:
1. brak zaufania i otwartości między członkami zespołu
2. strach przed konfliktem
3. brak zaangażowania
4. unikanie odpowiedzialności
5. brak dbałości o wyniki
Spójność
Aby wyeliminować powyższe zagrożenia członkowie zespołu powinni umieć prowadzić dyskusje i dzielić się swoim zdaniem i obawami. Powinni być otwarci oraz potrafić sprzeciwić się, jeśli w danym momencie nie zgadzają się ze zdaniem innych lub z dalszą wizją projektu. Stale angażować się w tworzenie nowych rozwiązań, które będą decydowały o dalszej drodze projektu, czuć odpowiedzialność za uzyskane wyniki. Czasami będzie oznaczało to rezygnację z indywidualnych zadań po to, aby w danej chwili realizować te kroki, które zdecydują o powodzeniu projektu, czyli kierowanie się tzw. „dobrem ogółu”.
Zalety:
– osiągane są lepsze rezultaty niż w przypadku pracy pojedynczych osób (efekt synergii),
– większa wydajność pracy oraz większa skuteczność,
– możliwość wykorzystania indywidualnych umiejętności dla pożytku całego zespołu,
– wzmacnianie relacji między członkami zespołu (możliwość integracji),
– obniżenie kosztów pracy,
– możliwość korzystnego podziału pracy zgodnie z kompetencjami i zainteresowaniami,
– możliwość wspólnego rozwiązywania problemów oraz wymiana doświadczeń, „kumulowanie wiedzy”,
– większa mobilizacja.
Wady i zagrożenia:
– zbudowanie prawidłowo funkcjonującego zespołu wymaga dużej ilości czasu,
– zjawisko tzw. próżniactwa społecznego: przeświadczenie, że trudno jest określić wpływ pracy pojedynczej osoby na wynik grupy, poczucie anonimowości,
– rywalizacja i konflikty,
– mniejsze poczucie indywidualnej satysfakcji z odniesionych sukcesów.
Comments are closed.